Osman topu aldı. Sağında oyuncu var ama görmedi. Devam etti ve… o da ne?! Ferit'ten yatarak müdahale. Ferit'e de müdahale ediyorlar yatarak. Saha kayan oyuncularla doldu sayın seyirciler! Hakem sadece seyrediyor, inanılmaz bir şey bu!"
Bu ve buna benzer pek çok spikerlik maceramı yaşadığım oyundur Actua Soccer 2. Şimdi diyeceksiniz ki ben duymadım, ben bilmiyorum. Bana ne? Ve bunun gibi vurdumduymaz, adeta iplemez cümlecikler…
Ama önemli değil; ben en başından anlatmaya başlayayım. Biz çocukken (yani ben o zamanlar çocuktum, sizi bilemem. Biraz iftira atıyormuş gibi de oldu ama), babam bana oyun almıyordu. Evet benim annem ve babam bilgisayar mühendisiydi, ta 1998 yılında (az gözükebilir ama neredeyse 8 yıl) bana oyun almıyorlardı. Kendilerinin biraz psikopat, biraz manik depresif olduğunu düşünüyorsunuz değil mi? Ama o zaman değildiler. Sonradan onlara sıyırttım, o ayrı bir mevzu. Hem siz de çok soru soruyorsunuz canım! Böyle çok soru sorarsanız bu yazı yalan olur söyleyeyim.
Neyse, babam bir akşam elinde bir CD ile geldi. Ben de çok sallamadım açıkçası. Çünkü o zamana kadar bir tek 3D Chess, bir de yine böyle sevgi dolu bir oyun getirmişti. Şiddete yönelmeyeyim diye bana çocukken oyuncak tabanca bile almamıştı. Nerede kavga, dövüş oyunu?! Yine de şöyle bir baktım, üzerinde Actua Soccer 2 yazıyordu. Tesadüfen o akşam kuzenim de evdeydi. O çok heves etti, aldı, kurmaya başladı oyunu. Neyse efendim o zamana kadar çok oyun kurmamış olduğumuz için biraz zorlandık ama olsun, en sonunda azmimizin ve gayretimizin karşısında hiçbir güç duramadı. Başta oyunu çözmekte zorlandık. İngilizcemiz de pek yoktu. Ama oradan buradan bildiklerimizle çözmeye çalışıyorduk. "Çift kişi aynı klavyeden" moduyla ilk maçımızı yapmaya başladık. Dakika 73'te kuzenin kalecisi topu eline aldı, ben de topu kapma tuşu zannettiğim A'ya bastım. ‘Şılap’ diye benim adam yere kaydı ve hakem hızla yanıma yaklaştı. Cezası ağırdı. 10 kusurlu hareketten 13.'yü yapmıştım ve kırmızı yiyecektim. İçime doğmuştu. Hakem yaklaştı, yaklaştı ve kırmızı kartı kaldırdı. O an gördüğümüz şey karşısında gözlerimiz faltaşı gibi açıldı. Hakem yumruğunu kaldırmıştı ve kart yumruğunun üstündeydi. Kuzenle aynı anda "Wolwerine" dedik. Çünkü Wolwerine'in pençesinin çıktığı yerden bizim hakem kırmızı kart çıkarmıştı, tam elinin tersinin olduğu yerden. O maçın sonuna kadar birbirimize veya kalecilere kaydık durduk. Hâtta kuzen abartıp bana yumruk bile attı; “çüşş!” dedim. Biraz daha toparlanır gibi oldu. En sonunda ben hükmen mağlup oldum. Ama anlamıştık ki Actua Soccer 2 sıradan bir futbol oyunu değildi. En azından bizim için.
Kuralları kaldırıp arka arkaya belki yüzlerce maç birbirimize kaydık. En nihayetinde benim de dövüş oyunum olmuştu. Sevinçliydim...
Peki Actua Soccer 2 nasıl bir oyundu? Bu oyun niye bu kadar özeldi benim için? Niye bu kadar güzeldi? Elbette beni etkileyen etmenlerin başında muhteşem kurgu, destansı hero ve anti herolar, inanılmaz bir oynanış ve görüp görebileceğiniz en önemli oyun olmasının yanı sıra çok önemli bir özelliği vardı. Ancak öncelikle diğer saydığım etmenlere dönmek istiyorum.
Muhteşem Kurgu: İlk önce belirteceğim özelliği bu oyunun. İnanılmaz senaryo karşısında şaşırıyorsunuz. Sizi nasıl bağlıyor anlatamam. Çünkü akıl almaz bir şekilde, ne yaparsak yapalım, maç 90 dakika gibi bir sürede bitiyor. Bu çok şaşırtıcı. Her maçta 90 dakika sonra biteceğini bilmenize rağmen heyecan duyabiliyorsanız, buna “muhteşem kurgu” demeyeceksiniz de ne diyeceksiniz?! Hakem denilen ve daha sonra değineceğim Tanrılar, bu süreyi bitirmeden adeta ne sığdırabilirim diye bakıyorsunuz bu 90 dakikaya ki bu çok şaşırtıcı bir şey elbette.
Hero'lar: Oyuna başladığımızda ve maç seçeneğini tıkladığımızda oyun önce bize bir ülke yahut bu ülkelerin klanlarından birini seçme şansını tanıyor. Bu ırklar arasında Brezilya, İngiltere gibi o diyarın devlerinin yanı sıra Papua Yeni Gine isimli küçük ancak kahraman ülkeleri de seçebiliyoruz. Ayrıca klanlarda da yine böyle Barcelona, Arsenal gibi diyarın kendine özgü diliyle yapımcılar tarafından uydurulmuş isimler göze çarpıyor. İşte bu klan veya ırklardan herhangi birini seçtiğimizde oyun bize 11 tane savaşçı veriyor. Bunlar bizim kahramanlarımız. Bunları değiştirebiliyoruz istediğimiz gibi. Bu savaşçılar "yatarak müdahale" isimli yetenekleriyle çok can yakabiliyor, hâtta sakatlıyor, sakatlanabiliyorlar.
Anti-Hero'lar: Karşı klan yahut ırkın savaşçıları. Onlar da pek çok açıdan bizim savaşçılarımıza benzese de biraz daha kibarlar.
Hakem (The God): Bu inanılmaz güçlü yaratık "futbol" (yine senaristler tarafından uydurulmuş bir isim) diyarının âdeta tanrısı. Düdük dediği silahıyla olaylara istediği gibi yön verebiliyor, üstüne üstlük anlaşılmaz anatomisinin bir parçası olarak çıkarttığı sarı ve kırmızı pençeleriyle oyuncularımızı "futbol" diyarının cehennemi olan "Yedek Kulubesi" isimli lanetli kıtaya yollamaktan da zerre çekinmiyor. Bu kadar uçmuş bir şey yani. Yine de oyunda bu hakemi kaldırıp 11 savaşçımızla dilediğimiz gibi savaşabiliyoruz.
Oynanış: İnanılmaz derecede karışık olan oynanış size, hâtta her şeye hükmediyormuşsunuz hissini veriyor. Örneklemek gerekirse, bilgisayara karşı yaptığımız "savaşlarda" (A) harfi ile kaymayı ve aşırtmayı, (S) harfi ile pası, (D) harfi ile şutu ve topu uzaklaştırmayı, (Q) harfi ile de centilmenlik dışı hareketleri yapabiliyoruz. Aynı bilgisayarda iki kişi oynadığınız zamandaki tuşları ne benim anlatmaya ne de sizin okumaya mecâliniz olur.
Görüp görebileceğiniz EN ÖNEMLİ OYUN: İşte bütün bu bileşenler, bunu en önemli oyun yapmasın da ne yapsın?! Oyun piyasası hâlâ böyle bir oyun görmedi. Actua Soccer 2 bir efsaneydi ve insanlık, teknoloji tarihine adını platin harflerle çatır çutur kazıdı. Bugün dahi hiçbir oyun Actua Soccer 2 derecesinde başarılı olmamıştır, olamamıştır.
Ve son etmen: O benim oyunumdu. Evet, o benim oyunumdu. En önemli etmen budur. Gördüğünüz üzere bu kadar basit bir futbol oyununda, çocukluğun hayal gücüyle çok eğlenirdim. Hâlâ da unutamam Actua Soccer 2'yi...
NOT: Bu hâle gelmemin tek suçlusu babamdır, itiraf ve iftira ediyorum, değerli okurlarım.
