Lanet...
Uzun aradan sonra çıkan bir korku-FPS olan Nosferatu’nun konusu, Commodore ve Amiga’daki Adams Family’yi hatırlatıyor. Aynı Adams Family’de olduğu gibi Nosferatu’da da dev bir şatoda ailenizi bulmaya çalışıyorsunuz. Aileniz, yani Patterson’lar, Romanya Kont’unun şatosunda toplandığı sırada bir vampir tarafından şatoya kapatılıyor. Karakterimiz de bir İngiliz aristokratı olan James Patterson.
İlk başta oyunun kesinlikle çizgisel bir yapısı olmadığını belirtmeliyim. Bunu sağlayan şeyler ise şatonun çok kapsamlı olması ve her oynayışınızda farklı bir şeyin olması. Diyelim ki bir kapının arkasındaki vampir sizi öldürdü. Oyuna en son kaydettiğiniz yerden yeniden başladığınızda, vampiri aynı yerde bulamıyorsunuz. Bu da gerilmenize sebep oluyor.
Asıl bahsetmek istediğim konuysa oyunun atmosferi. Açıkçası şimdiye kadar çok az oyunda bu kadar gerildim. Oyunun atmosferi gerçekten çok etkileyici. Kuşkusuz bunda grafiklerin payı çok fazla. Grafiklerde, şimdiye kadar hiçbir oyunda rastlamadığımız bir filtre kullanılmış. Bu filtre, oyuna eski siyah-beyaz filmlerdeki havayı veriyor. Ekranda aynı eski filmlerde olduğu gibi devamlı yer değiştiren dikey çizgiler var. Sadece bu değil, aynı zamanda ekrandaki her şey eski ve puslu görünüyor. Gerçekten de hoş...
Yoksa???
Oyunun bazı eksikleri de var. Mesela grafikler çok iyi olmasına rağmen karakter grafikleri ve animasyonları vasatı aşamıyor. Ayrıca bu tip bir oyunda daha az düşman kullanılması gerekliydi. Bu, oyuncuyu daha fazla strese sokardı. Devamlı olarak bir şeylerle karşılaşmanız, oyunun gerilimini biraz da olsa köreltiyor. Yine de zaman zaman gerilimli ve sessiz ortamlarda da bulunuyorsunuz. Bunun yanı sıra oyundaki bug sayısı da hiç az değil. Bu hataları saymazsak oyun gayet hoş, gerilimli ve ilginç...
