Star Wars, tartışmasız bugüne dek yapılmış en iyi bilimkurgu filmleri serisi, herhalde ilkini çekerken George Lucas bile bu denli büyük bir hayran kitlesi kazanmayı beklemiyordu.
Tabii sadece filmleri yapılmadı, çizgi romanlardan tutun da masaüstü oyunlarına dek bu konu akla gelebilecek her şekilde işlendi. Sadece konusu değil bu denli ilgi çeken; kullanılan tiplemeler, gemiler, konunun geçtiği o uzak bir yer ve zamandaki efsanevi galaksi, muhteşem müzikleri, kısacası Star Wars herşeyiyle mükemmel ve ilgi çekicidir.
Oyunun konusunu oluşturan olaylar ünlü Yavin Savaşı’ndan ve Death Star’ın yokedilmesinden yaklaşık altı ay sonra geçiyor. Rebel Alliance o savaşta imparatorluk güçlerine büyük bir darbe vurmuştur, sonuç olarak pek çok yıldız sistemi onlara daha ciddi bir gözle bakmaya ve destek vermeye başlar. Ancak bu zaferin bedeli oldukça ağır olmuştur, çatışmada pek çok tecrübeli pilot ve gemi kaybedilmiş, Yavin üssü boşaltılmış, isyancılar izlerini kaybettirmek için galaksinin dış sınırlarına kaçmak zorunda kalmışlardır. Üstelik artık İmparator ve Darth Vader onları çok daha ciddiye almakta, tepelerine binebilmek için yıldız filosunu güçlendirirken, bir yandan da yerlerini bulabilmek için tüm sistemleri didik didik etmektedir. Ne olursa olsun İmparatorluk Armadası hala çok güçlüdür, göğüs göğüse bir çarpışma Asiler için göze alınamayacak bir olasılıktır. Bu yüzden Luke Skywalker ve diğer seçme pilotlardan oluşan Rogue Squadron kurulur. Bu elit birlik, gerilla savaşı verecek, vur-kaç baskınlarıyla karşı tarafı yıpratmaya çalışacaktır. Hedefler ve görevler büyük bir değişiklik gösterebilir; bir gün taraf değiştirmeyi planlayan bir düşman subayını korurken, bir diğer gün düşman fabrikalarına ani bir baskın yapılması mümkündür. Görevlerin geçtiği yerler ve çevre şartları da buna uygun olarak değişecektir, kimi zaman Kessel gezegeninin derin vadilerinde, kimi zaman da bulutların arasındaki gaz rafinerilerinin etrafında amansız savaşlar pilotları beklemektedir.
Oyunda araçları dışarıdan ya da kokpitin içinden kullanabilirsiniz, her aracın kendine has 3D bir kokpiti var. Oyun X-Wing tarzı bir simulasyondan ziyade, Incoming tarzı özellikler taşıyan bir Action olarak tasarlanmış, bu yüzden kontroller az ve anlaşılması kolay. Kokpitte üç ana gösterge mevcut; solda hasar durumu, ortada radar ve sağda silah göstergesi bulunuyor. Kısıtlı bir alanı ve orada bulunan herşeyi radarda renk kodlarıyla görebilirsiniz; yeşil dost, kırmızı düşman ve mavi tarafsız demektir. Ayrıca size bir sonraki hedefinizi radar ekranında beliren kahverengi işaret gösterecektir. Bu kısmı aracın önüne doğru çevirecek şekilde uçarsanız, hedef bölgeye varırsınız. Bir görev esnasında verilen işi bitirdiğiniz anda, ara sahne girecek ve bir sonraki amacınız belirecektir. Oyundaki tüm ara sahneler oyun grafikleriyle yapılmış ve atmosfere büyük katkıları var. Doğrusu hem grafik hem de kurgu açısından oyun atmosferi gerçekten güzel, birkaç görev içinde olaya tamamen ısınıyorsunuz. Evet, görevler ve olayların oluş sırası kesinlikle değişiklik göstermiyor, ancak oyunu bu haliyle bile bitirmesi oldukça zor. Bir de her görevde herşey tamamen değişseydi, işler altından kalkılmaz bir hal alırdı doğrusu, o yüzden pek de şikayetçi değilim. Grafiklere ve efektlere gelince, tek bir şey söyleyeceğim, ilk AT-AT ayaklarına doladığım kabloyla yere yapışıp patladığında kendimi zafer çığlıkları atmaktan alamadım, adeta filmin içinden bir sahneyi yaşıyor gibiydim. İşte o denli gerçekçi grafiklere ve atmosfere sahip bu oyun, tipik Lucas Arts kalitesini taşıyor.
Ne var ki genelde müzikler ve özellikle de açılış müzikleri için aynı şeyi söylemek mümkün değil, bu oyuna yakışmayacak midi müziklerini kullanmak hangi akıllının işiydi acaba? Aklınızda bulunsun, müzikleri kapatmak oyun performansını oldukça yükseltiyor ve üstelik atmosferden de pek fazla birşey kaybettirmiyor. Yapay zekaya gelince, özellikle bu konuda Action özellikleri ön plana çıkıyor. Dost ve düşman kuvvetler genelde en yakın tehditle değil, uğraşmaları gereken unsura uğraşıyorlar. Düşman araçları ve özellikle de yer taretleri yine o denli kötü sayılmaz, ancak dost kuvvetler işin büyük kısmını size yıkmaktan gayet memnunlar. Bazen insanı isyan ettirecek kadar beceriksiz olabiliyorlar, neyse en azından çok kolay vurulup düşmüyorlar. Oyunda belli kriterlere göre değerlendiriliyor ve buna göre rütbe alıyorsunuz unutmayın, ancak bu rütbeler size sadece ekstradan puan kazandırıyor, bu da öyle pek fazla önemli sayılmaz, en azından benim açımdan. Yine bence oyunun atmosferinden çalan en önemli unsur tıpkı Arcade oyunları gibi belli miktarda “can” sahibi olmanız, hakkınız bitene dek vurulup tekrar dirilebilirsiniz, bu bana biraz saçma geliyor. Fakat oyunun ne denli zor olabileceğini düşününce fazla da şikayet ettiğim söylenemez hani. İlk görevleri oynarken bir diğer takıntım da oyun alanının biraz kısıtlı olduğu yönündeydi, tüm harita bir kutu gibi tasarlanmış ve sınırların dışına çıkamıyorsunuz. Ancak emin olun ki görevler ilerleyip işler zorlaştıkça, insan bunu hissedecek fırsat bulamıyor, üstelik haritaların boyutları da gittikçe daha genişliyor. Dediğim gibi, bu oyunun havasına girebilmek için baştan birkaç görevi geçene dek beklemek gerekli, kaldı ki onlar da biraz alıştırma olsun diye nispeten basit tutulmuşlar. Neyse, sonuç olarak Rogue Squadron alınmaya değer bir oyun, aşırı simulasyon saplantılı olanlarımıza biraz yüzeysel gelebilir, ancak gerek görevlerin zorluğu ve gerek fizik kurallarının doğru bir biçimde oyuna yansıtılmış olması, bu oyunu usta pilotları bile zorlayacak hale getiriyor. Star Wars tutkunu olmasanız bile alıp oynayın, böyle sağlam yapım her zaman bulunmaz.
