Güllaçsız Ramazan mı olur?
Osmanlı'dan günümüze saraylar ve evlerdeki Ramazan davetlerinin gözdesi güllaç, iftar sofralarının en çok tercih edilen tatlısı.
Osmanlı İmparatorluğu'nun kuruluş ve yükselme dönemlerinden bu yana geleneksel Türk mutfağı içinde yer alan güllaç, o dönemlerde kömür ocaklarında saç tavalara dökülürdü.
Osmanlı mutfağına has tatlı
Demetler haline getirilen güllaç yaprakları, kamıştan yapılmış sırt küfelerinde Osmanlı saray mutfağına ve paşa konaklarına taşınır, ahçılar tarafından değişik biçimlerde hazırlanarak konuklara sunulurdu.
İstanbul'dan Saffet Abdullah Güllaçları'nın Satış Müdürü Erdal Arseven, güllaca, tatlının yapımı sırasında kullanılan gülsuyu nedeniyle"güllü-aş" denildiğini, bunun da zamanla güllaca dönüştüğünü söyledi.
Arseven, güllacın, Kanuni Sultan Süleyman'ın çocukları için yapılan sünnet düğünü menüsünde yer aldığının bilindiğini anlattı.
Katkı maddesi içermiyor
Herhangi bir katkı maddesi içermeyen güllacın, mısır nişastası, un ve sudan üretildiğini söyleyen Arseven, bu tatlının, hazırlanan hamurun tavalara dökülmesiyle yapıldığını belirterek, ağırlığı 30 gram olan ince ve yuvarlak bir
yapraktan oluşan güllacın üzerindeki desenin tam olması gerektiğini söyledi.
Arseven, iyi güllaç pişirmenin püf noktalarını sıraladı:
• Güllaç tatlısı, bol süt kullanılarak yapılmalıdır.
• Tatlısı yapıldıktan sonra güllaç yaprakları hava ile temas etmemelidir.
• Ilık olması gereken süt, yaprakların kabarık tarafından dökülmelidir.
• Güllaç, yerken ağızda dağılmalıdır.
• Süslemesi de doğasına uygun şekilde sade olmalıdır. En fazla ceviz, fındık, fıstık veya kiraz şekeriyle süslenmesi uygun olur.
