Cuma gecesini daha iyi anlayabilmek ve son dakikalarda gelen mucize gollerin sırlarını çözebilmek için şöyle 8-10 sene geriye gitmekte fayda var..
Yıl 2000:
Avrupa Futbol Şampiyonası'nda çeyrek finale çıktık, Mustafa Denizli'ye ''Megolaman'' dediler..
Yıl 2002:
Dünya Kupası'nda 3'üncü olduk Şenol Güneş'e ''Karizması yok'' diye hakaret ettiler..
Yıl 2005:
Milli Takım içeride 5, dışarıda 6 atarken Ersun Yanal'a ''Teşvik primci'' etiketini yapıştırdılar..
Yıl: 2008:
Şimdi de Fatih Terim'e ''Ne ballı adam'' diyorlar..
Dönüyoruz yeniden 2002'ye;
Milli Takımımız'ın başarısını ''Bir Avrupa takımı ile bile oynamadılar'' diye küçümsediler..
Geliyoruz yeniden 2008'e;
Fatih Terim'in oyuncu seçimleri yanlış, sahaya sürdüğü 11'ler hatalı, yaptığı değişiklikler komik, basınla da hep kavgalı... Ama çok talihli.. Tabiri caizse bilmemnesinden şans akıyor..
Devam ediyoruz;
Hamit'in yeri yanlış, Semih bu takımın santrforu değil, Tuncay sadece koşuyor, Nihat eski Nihat değil, Volkan kabadayı, falan filan.
Ve son bomba;
Takımı hurafeler koruyor (!!!)
Buna örnekler de veriliyor tabii;
''Rakiplerin her topu direkten dönüyor, bizimkiler bir kere vuruyor, gol oluyor..''
İşin ilginç tarafı dünyanın en iyi kalecisi de bunlara malzeme olmuş durumda..
Onun da bahtsızlığı topu elinden kaçırması ve Nihat'ın hemen orada bitip golü yapması..
Türkiye her maçını kazandıkça bunlara bir şeyler oluyor..
Yazılar yazılıyor, yazılar çöpe atılıyor.. Sonra bir daha yazılıyor, bir daha çöpe atılıyor.
Hele bir de maç sonrası televizyonlarda yorum yapanları var ki, evlere şenlik..
''Ne yapsam, ne söylesem'' diye kıvıranlar, Asena'yı solda sıfır bırakanlar..
Maalesef Dünya, Türk Milli Takımı'nı 2008 Avrupa Futbol Şampiyonası'ndaki oyunundan ve aldığı neticelerden dolayı baş tacı yapıp, överken, ''Bu Türkleri kim durduracak'' derken ve işin en güzel tarafı, bu ekibe saygı duyarken ''Kendi insanımız'' demeye dilimizin varmayacağı kişiler 72 milyona bir sevinci çok görüyorlar.
''Türk'ün Türk'ten başka dostu yoktur'' sözü bu şampiyona ile birlikte artık değişmiştir;
-''Türk'ün Türk'ten başka düşmanı yoktur..''
15 güne yakın İsviçre'de kaldım.. Milli Takımın maçlarını canlı canlı izledim..
Avrupalılar ''Yahu nasıl oluyor da Türk Mili Takımı oyunu hiç bırakmıyor.. 119'da gol yiyiyor, 120'de gol atıyor'' diyerek bunun bilimsel açıklamasını çözmeye çalışırken bizimkiler hala son dakika gollerini ''Hurafelere, cinlere, perilere ve Terim'in şansına'' bağlamaya çalışıyorlar..
Düşünebiliyormusunuz;
Alman'ı, İngiliz'i, Fransız'ı, Danimarkalısı, Polonyalısı, Macar'ı ve daha niceleri bizi sevip sayarken ''İçimizdeki İrlandalılar'' hala timsahın gözyaşlarını döküyorlar.
Ben o takımı Terim'inden, masör Mehmet'ine kadar yakından tanıyorum..
Yıllarca onlarla içiçe oldum ve hala da olmaya devam ediyorum..
Semih bu son dakika gollerini sadece Hırvatlar'a karşı atmadı. Daha önce de atıyordu..
Nihat İspanya'da da böyle oynuyor..
Arda'nın yaptığı hiçbir şey tesadüf değil..
Marco bildiğimiz Marco..
Servet bildiğimiz Servet..
Rüştü de, Emre Aşık da, Hakan Balta da, Hamit de bildiğiniz gibi..
Hatta diğerleri de..
Sadece Türk kondisyoner giti, Amerikalı kondisyoner geldi..
Yani biraz da maçı bu yüzden bırakmıyoruz ve son saniyeye kadar savaşıyoruz..
Ben Milli Takımın, İsviçre'ye, Çek Cumhuriyeti'ne ve son olarak da Hırvatistan'a attığı son dakika gollerini, önce kondisyona, sonra inanca, daha sonra bitmek tükenmek bilmeyen kazanma isteğine ve müthiş arkadaşlığa bağlıyorum.
Tabii bir de işin ''İçimizdeki İrlandalılar'a ders verme ve sözlerini yedirme çabası var ki'' işte o beni daha da güldürüyor..
Her maç sonrası mosmor olan adamları izledikçe bir gülüyorum, bir gülüyorum sormayın..
