Adamın biri motosiklet almış. Satıcı, adama bir kutu vazelin hediye ederek "Yağmurlu havalarda bunu metallere sür, pas yapmaz." demiş. Adam motorunu göstermek üzere kız arkadaşına gitmiş. Neyse akşama doğru kız "Gel, seni bize götürüp ailemle tanıştırayım, hem de akşam yemeği yeriz..." demiş ve bir hatırlatmada bulunmuş:
"Yalnız dikkat et, bizim evde yemek yerken kimse konuşmaz. Konuşan bulaşıkları yıkar..."
Adam dört kişinin bulaşığından ne olacak diye düşünürken eve girdiklerinde bir de ne görsün, dağ taş her yer bulaşık... Ulan, bir konuşursak yandık demiş... Yemek yerken aklına "Ulan ben şimdi bu kızın elini tutsam kimse bir şey diyemez." fikri gelmiş. Kızın elini tutmuş, kimseden çıt yok. Bir de öpeyim demiş; Öpmüş. Gene çıt yok...
Ulan, ben bununla bu işi burada pişireyim demiş, herkesin gözü önünde o iş olmuş, ama gene çıt yok...
Adam iyice pişkinliğe vurup yahu bunun anası da güzelmiş deyip onunla da yatmiş... Gene çıt yok...Tam bu sırada dışarda gök gürleyip yağmur yağmaya başlamış. Bizimki motoru paslanmasın diye aldığı vazelini cebinden çıkardığı anda kızın babası bağırarak ayağa fırlamış...
"Tamam, tamam koy onu yerine, bulaşıkları ben yıkarım."
