Dünyayı daha iyi tanımak, ondan yeterince yararlanmak isteği, insanları birtakım tehlikeli araştırmalara sürüklemiştir. Bazen, bu araştırmalar sırasında beklenmeyen sonuçlarla da karşılaşılmıştır. Hindistan'a gitmek için yola çıkan Kolomp (Colomb)'un durumu böyle oldu.
Üç yelkenli, 1 492 yılının 3 ağustos sabahı açık denize çıkıyordu. Bunlar, Kristof Kolomp'un cesaretle atıldığı büyük serüven için hazırlanmış ve onun yönetimine verilmiş bulunan "Nina", "Pinta" ve "Santa Maria" gemileriydi. Üç gemide 100 kadar tayfa bulunuyordu. Acaba bunlar, Hindistan'a gerçekten varabilecekler miydi, yoksa dönüşü olmayan bir yolculuğa mı çıkıyorlardı?
Kolomp, çok sevinçli olmakla birlikte başladığı işin sonucunu bilmiyordu. Kanarya adalarına uğradıktan sonra uçsuz bucaksız okyanusta yolculuk sürüp gitti. Gök ve denizden başka bir şey göze çarpmıyordu. Bir gün geldi ki umutlarını yitirenler oldu:
"Niçin geri dönmüyoruz? Bu uğursuz kaptan bizi ölüme götürüyor." diyorlardı. Ama Kolomp, bunlara aldırış bile etmedi. O, amacına ulaşacağına inanıyordu.
Bir sabah, "Pinta" gemisinden bir nöbetçi:
— Kara, kara! diye bağırmaya başladı.
Bütün gemicilerin gözleri ufukta görünen karaltıyı izliyordu, ama gemiler yaklaştıkça bunun incelip kaybolduğunu hayretle gördüler. Bunun üzerine
— Bu nasıl şeytan işidir, diye tayfalar mırıldanmaya başladılar. Kolomp, durumu açıklayıp onları yatıştırdı:
— Bunda şeytanla ilgili bir şey yok. Kara parçası sandığınız şey bulut yığınıdır. Sıcak denizlerde bu çeşit olaylar sık sık görülür.
Denize açılalı iki ay olmuştu. Bu sıkıntılı yolculuğa daha fazla dayanamayan tayfalar ayaklandılar:
— Ya geri dönelim, ya da bu uğursuz kaptanı denize atalım, diyorlardı.
Kolomp, bu sözleri duyunca hiddetlendi. Amacına bu kadar yaklaştığı bir sırada geri mi dönecekti? Hayır! Ama, bu adamlara nasıl söz geçirebilecekti. Hemen aklına tayfaları ovalama fikri geldi. Etrafına topladığı adamlarına:
— Eğer üç güne kadar kara görünmezse geri döneceğiz, dedi.
Kolomp, bu sözü boşuna söylememişti. Denizde gördüğü, üzerindeki yapraklan solmamış bir dal parçası, onda bu düşünceyi uyandırmıştı. Bu, karanın yaklaştığına bir işaret olamaz mıydı?
Gerçekten, tam üç gün sonra, 12 ekim sabahı, "Pinta" dan bir ses:
— Kara, kara! diye bağırdı.
Herkes sonsuz bir özlemle, görünen kara parçasına bakıyor, bakıyordu. Bu defa gerçekten görünen karaydı. Kristof Kolomp zafere ulaşmıştı.
Bu gözüpek denizcilerin bin bir güçlükle buldukları kara parçası, ne yazık ki Hindistan değildi. Burası, Bahama adaları diye anılan Orta Amerika'daki takım adalardı.
