Çakallar
Çakal (Thos), pek de hak etmediği kötü bir şöhrete sahiptir. Çoğumuz bu hayvana sinsi bir yaratık ve bir çöpçü gözüyle bakarız. Bu tablonun ne kadarı gerçeğe uygundur acaba?
Çakal, Eski Dünya'nın sıcak bölgelerinin yaygın yabani köpeğidir. Asya ile Afrika köy ve kasabalarının dış mahallelerinde bazen geceleyin pusu kuran veya çöp yığınları arasında yiyecek arayan küçük çakal sürülerine veya tek hayvanlara raslanır.
Çakal daha ıssız bölgelerde bir arslan veya kaplan tarafından öldürülen avdan hisse almak için mutlaka pusuda bekler. Oralardan geçenler, öldürdüğü hayvanın basma çökmüş aslanın birkaç metre ötesinde sabırla bekleyen bir çakal ve yine oralardaki bir ağacın dallarına tünemiş bir düzine veya daha fazla sayıda akbaba görmüşlerdir. Arslan karnını doyurup gidene kadar ne çakal, ne akbabalar daha yakına sokulurlar, ne de uzaklaşırlar. Fakat bundan sonra ganimetten hisselerini almak için avın başına üşüşeceklerdir.
ARSLAN IN «AV KÖPEĞİ»
Afrika yerlilerinin folkloru, çakalın yırtıcı kedilere av köpekliği yaptığını, uygun bir avı gözüne kestirince, karnı acıkmış bir arslanı çağırdığını, bu hizmetine karşılık da avdan hisse aldığım söyler.
Çakalı bundan dolayı hor görmek haksızlıktır. Bu hayvan aksine insanlara hizmette bulunur. Çöpçü olması dolayıyla, mikropların üremesine sebep olacak leşleri ortadan yok eder. Birinci sınıf bir fare ve sıçan avcısı olması da, Eski Dünya'nın bu kemiricilerle kaynaşan bölgelerinde insanın ,en iyi dostlarından biri olmasını sağlamıştır. Fakat arada kümes hayvanlarına ve kuzularla oğlaklara dadanması, ona insanların nefretini kazandırmıştır. Ayrıca başka küçük memelileri, kertenkeleleri, böcekleri, üzüm, şeker kamışı ve kahve meyvası gibi bitkisel yiyecekleri, yer. Daha doğrusu, bu hayvan yenilebilecek her şeyi yer.
