Ne kadar tehir edeceksin!
Dalma
Artık sende derinliğe
Ömrün nihayetinde ki ürpertilerle
Aşkın
Sevda sahilinde
Umutların rengârenk çiçekler içinde
Ömür
İnsana hasredilirken
Muvazenesiz tercihler olmaz aşk için
Düşünmek
Gönül iklimine girmek
Vefayı önceleyerek sevgiyi yeşertmek
Akla gelen
Her şeyi yersiz yurtsuz
Mizandan korkusuz, akılsız izansız dileme
Sen senden
Ben enaniyetimde ki enlerden
Kalbim tuğyan ve şirkten arî olmadan gitme
Sevmek haksa
Aşk sabrın yatağında aranacaksa
Vuslat anlamlı yaşamak için nefse ruhsatsa
Hak yakmaz
Cehennem seni asla anmaz
Zebaniler senin hasretinle suhulet bulmaz
Ecirlerin
Niyetinde ki esrarın
İhsandan maada hezeyanın seni yakacaktır
Kulluğu bilmezsen
İnsanlık erdeminden nasipsizsen
Kalbi muhabbetten bedevi kimliğinde isen
Şefkati öncelemeden
Himmetini ihtiyaçlıya hasretmeden
Rızanın demiyle nefeslenmeden göçer isen
Nafile umutla
Hesapsız olan avuntularınla
Nefsin vukuatında, hayatın serencamında
İbretsiz yozluğa
Reddi mirasçılığın mahkûmluğuna
İcbar edilen o hezeyanların duvarlarında
Sen asla ağıt yakma
Arkana dönüp te gelen var mı sanma
Sen hilkatin yolculuğunda, vebalin yanında
Kabrin safi toprak
Dört duvar arasında sana yok rahat
Mazine eğil de şöyle bir bak, ölüm hakikat
