628
« : 14 Eylül 2007, 15:50:14 »
İsrail savaş uçaklarının Suriye’nin kuzey doğusundaki askeri mevzilere yönelik başlattığı hava saldırısının yapısı şu ana kadar netlik kazanmadı. Zira İsrail tarafı adeti olmadığı üzere tam bir sessizlik yürütüyor.
LONDRA - Suriye tarafı ise adeti olmadığı üzere birkaç saat sonra saldırının vuku bulduğunu itiraf etti ancak bombalanan hedeflerin türüne dair hiçbir ayrıntı vermedi.
Bu kasıtlı gizemlilik, kehanetlere alan açtı. Gece yapılan İsrail saldırısının İran’ın füze üslerini imha etmek için yapıldığını ifade edenler bulunurken bazıları da daha da ileriye giderek saldırının Suriye savunma sistemini deneme amaçlı, kasıtlı bir girişim olduğu görüşünü taşıdılar.
Kesin olan şu ki bu saldırı ve Suriye sınırının öbür tarafındaki büyüyen bütün İsrail konuşlanması, Washington’un İran, Suriye, Hizbullah ve Hamas hareketinden oluşan ‘şer ekseni’ olarak adlandırıldığı güçlere yönelik beklenen savaş hanesine girmektedir.
Suriye hükümeti, kimsesiz Nuri El Maliki hükümetiyle diplomatik ilişkiler kurmak, Irak’a komşu ülkelerin uzmanlar düzeyindeki konferansına ev sahipliği yapmak, teröre karşı savaşta ciddiyetle işbirliği yapmak, gönüllülerin Irak direniş hareketlerine katılmak için sızmalarını engellemek amacıyla sınırlardaki güvenliği arttırmak ve son olarak ABD işgalinin çıkardığı mezhepçi iç savaştan kaçan 1,5 milyondan fazla Iraklıyı karşılamak da dahil savaş hayaletini uzaklaştırmak ve kendisine yönelik Amerikan düşmanlığını hafifletmek için elinden gelen ve gelmeyen her şeyi yaptı.
Suriye’nin bu olumlu tutumları, ABD yönetimi ve Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice’ın kurduğu ılımlılar kanadı yanlısı birçok Arap müttefik nezdinde karşılık bulmadı. Suriye siyasi ve askeri olarak Amerikan ateş çemberi içinde kaldı.
Suriye’ye yönelik Amerikan-İsrail sıkıştırması, İran nükleer dosyasının barışçıl araçlarla çözümü amaçlı bütün diplomatik çabaların çıkmaz yola girmesi sonrası İran’a yönelik savaş ihtimallerinin artmasıyla birlikte peyderpey ilerliyor. Ortada bu hususta aşağıdaki noktalarda ele alacağımız birkaç gösterge bulunuyor:
ABD yönetimi şu ana kadar Suriye ile diyalog kapısı açma veya gelecek Kasım ayında Arap ve uluslararası çevrelerin katılımıyla Washington’da yapılması niyetlenen barış konferansına katılması için davette bulunmaya yanaşmadı. Oysa Suriye sadece bütün önceki savaşlara katılmış olması sebebiyle değil, aynı zamanda topraklarının işgal altında bulunması sebebiyle barışçıl çözümde esaslı unsurdur.
Suriye hali hazırda uluslararası tecritten daha sert bir Arap izolasyonu yaşıyor. Zira Arap rejimleri ve özellikle de ılımlılar eksenine girenler, Suriye yönetimiyle üst düzeyde ilişkiye geçmekte temkinliler ve bizler burada özellikle de Mısır ve Suudi Arabistan yönetimlerinden bahsediyoruz.
Suudi Arabistan krallığının Lübnan gazetelerinde Suriye Dışişleri Bakanı Velid Muallim’in iki ülke arasındaki anlaşmazlıkları ele almak için Riyad’a gitme kararlığına dair sızan haberleri öfkeli şekilde yalanlaması. Suriye hükümeti bu ziyaretin kararlaştırılmadığını ifade etti ancak Suudi tarafı bunu tamamen reddetti. Önemli olan bu rahatsızlığın ilişkilerde biriken krizi yansıtması. Çünkü görüldüğü üzere Suudi tarafı böyle olmasını istiyor.
İsraillilerin, Suriye’nin işgal altındaki Golan tepeleriyle ilgili görüşmelere şartsız yeniden başlanılması yönündeki bütün tekliflerini açık Amerikan baskısıyla reddetmesi, Suriye’ye karşı ABD destekli ve aynı zamanda Suudi ve Fransa korumasından beslenen Lübnanlı gruplar tarafından tahriklerin sürmesi.
İsrail gazetelerinin Suriye’nin Rusya’dan silahlar alması ve Rus füze sistemiyle yeni anlaşma imzalaması, Moskova ve Şam’ın, Suriye’nin 10 milyar dolarlık borçlarının silinmesi karşılığı Tartus ve Lazkiye’de iki Rus askeri üssü kurulması yönünde anlaştıklarına dair kasıtlı sızdırmalar yayınlaması.
ABD ve İsrail’in, Suriye’ye yönelik Hizbullah’ı modern silahlar ve füze anlaşmalarıyla donattığına, işgal Filistin topraklarındaki Hamas hareketini finanse ettiğine dair suçlamalarının dozunun yükselmesi ve konunun Hizbullah savaşçılarının İsrail’in geçen yılki Lübnan saldırısı sırasında Mirkava tanklarıyla mücadelede elde ettiği büyük başarıların, Suriye’nin verdiği Rus füzeleri sayesinde gerçekleştiğini ifade etmeye kadar varması. İsrail askeri sanayisinin övünç kaynağı olarak görülen bu tankların etkisini ortadan kaldırmadaki yüksek kabiliyet, İsraillilerin beklemediği bir sürpriz olmuştu.
Anlatılanlar özetlenecek olursa; Suriye hedef. İsrail-ABD paktı tarafından hedef olduğu gibi Arap rejimlerince de hedef. Bu yüzden İran ile ABD yönetimi arasında patlak verecek yeni savaşta Suriye temel adres olacak. Bu yüzden Suriye’ye karşı daha fazla Arap ablukası, siyasi ve diplomatik tecrit, savunma gücünü yoklamak hatta savaşa çekmek için kışkırtmak amacıyla daha fazla İsrail saldırısı bekleyebiliriz.
Suriye yönetimi bu kışkırtmalara şu ana kadar direndi ve resmi açıklamalarında bütün İsrail saldırılarında sürekli kullandığı ifadeleri kullandı. Yani ‘uygun zamanda ve yerde karşılık verecek’. Fakat şartlar uzun süre bu şekilde süremez. Çünkü ABD ve İsrail tarafları bölgedeki savaşsızlık ve barışsızlık halini taşımak için yeterli zamana sahip değiller. Bölgedeki durum Amerikan projesinin Irak’ta siyasi ve askeri şıklarıyla başarısız olduğunu, El Kaide ve diğer köktenci grupların güç ve nüfuz bakımından arttığını teyit ediyor. Dahası bu örgüt hızlı şekilde İsrail sınırına yaklaşmaya, Lübnan ve Gazze’de hatta yakında Ürdün’de kendisine yer bulmaya başladı.
ABD yönetimi, Irak’ta vekaleten savaşa girdiği, modern silahlar ve patlayıcılarla direnişini Sünni ve Şii kollarını donattığı yönündeki suçlamaları tırmandırarak çatışma anının yaklaşmasıyla birlikte İran’a karşı savaşına hazırlanmaya başladı. İran’a yönelik Afganistan’da Taliban hareketini desteklediğine dair benzer suçlamaların son zamanlarda yüzeye çıktığı dikkat çekiyordu.
Suriye yönetimi, birçok karta sahip. En belirginleri iç cephesinin gücü ve insan hakları ihlalleri bağlamındaki birçok tecavüzün yaşanmasına rağmen güçlü bir iç muhalefetinin olmaması. Çünkü Suriye halkı Irak tarzı bir Amerikan değişimi istemiyor ve rejim Irak’ta ABD ve Filistin’de İsrail projeleriyle yüzeysel de olsa minimum düzeyde çatışmanın gereklerini oluşturuyor.
Suriye geçen beş yıl zarfında sınırlı imkanlar dahilinde, İran ve Rusya’dan doğrudan destekle askeri tersanesini modernleştirmeye kendini vakfetti. İran’a yönelik savaş kıvılcımının açılması durumunda uzun süre bahsini ettiği İsrail kışkırtmalarına uygun yanıt verme anı gelebilir. Çünkü Suriye rejimi, ABD bu savaşı kazanırsa iktidarda kalmayacağını biliyor. Irak savaşından dersler çıkardı ve ibretler aldı. Bu yüzden füzelerini tek bir yöne yani İbrani devletine ve tıpkı Hizbullah’ın yaptığı gibi derinliklerine çevirebilir.
İki önemli silah Suriye’nin temel güç kaynağı. İlki İsrail’in Suriye’nin sınırlarına yakın başarısız bir devlete, her türlü ideoloji ve inançtan aşırılıkçı örgütlerin üssüne dönüşmesi ve kendisine yönelik savaşın hareket noktası olarak alınması. İkincisi ise dev modern silah tersanesi. Şayet Hizbullah, Hayfa ve ilerisine attığı dört bin füzenin dışında yirmi bin füzeye sahipse acaba Suriye kimyasal ve nükleer başlıkla donatabileceği benzer kaç füzeye sahiptir?
Askeri mücadelenin geri sayımı Suriye’ye yönelik son İsrail saldırısıyla başladı. Zira bu saldırı İran’ı vurma amaçlı yeni İsrail koridorunun ve Suriye’nin bu koridoru engellemek için hazırlık boyutunun denemesiydi. Böylece İsrail bir taşla iki kuş vurmuş olacak; yani Suriye ve İran’ı. İsrail uçaklarının yakıt depolarından kurtulmaları ise bu koridoru kullanamayacaklarının kanıtı. İran’a müttefik ılımlı ülkelerin topraklarından geçmesi gerekecek.
Belki Suriye bu savaşı kaybeder ancak kesin olan şu ki en büyük zararı İbrani devleti görecek ve yıpratıcı bir savaştan yaralı hatta belki ölü olarak çıkacaktır.
Hasan Nasrallah büyük sürprizden bahsettiği zaman bunu kast ediyordu. Bütün raporlar Hizbullah’ın geçen yazki savaşa hazır olmadığını ancak buna rağmen kazandığını ve şu an hazır olduğunu ve güvenilir kaynaklara göre gücünü beşe katladığını teyit ediyor. Bu yüzden sonuçlar birçoklarının beklediği gibi olmayacak. Suriye’nin önünde bu kez, şayet patlak verdiği takdirde, savaşa girmek dışında bir seçenek bulunmamaktadır. Çünkü Suriye, tersanesini açan ve İsrail’e karşı boşaltan Hizbullah ile aynı hedefe uçacak her türde ve boyutta İran füzeleri arasında sandöviç gibi olacak, manevra alanı çok dar olacaktır
İletileri Göster
